Γεια σου Μαυροπηγή… Καραμπουρνάρ…. – Η συγκινητική ανάρτηση του Νεοκλή Θεοδουλίδη για το έρημο χωριό

Σήμερα το μεσημέρι μια αλλιώτικη βόλτα. Σε ένα χωριό. Σε ένα έρημο χωριό. Σε ένα ακόμη έρημο χωριό που σε λίγο καιρό θα σβηστεί από το χάρτη. 

Για πάντα… Σπίτια και αυλές που κάποτε ήταν γεμάτες ζωή. Γεμάτες παιδιά. Γυναίκες που δε χόρταιναν να κάνουν δουλειές, να απλώνουν ρούχα, να ποτίζουν κήπους και δέντρα. 
Άντρες που γύριζαν από τις δουλειές κουρασμένοι, αλλά που έβρισκαν το χαμόγελο και χαιρετούσαν τους γείτονες και τους θαμώνες στα καφενεία… 
Σχολείο που δεν υπάρχει πια. Το καταβροχθισε και αυτό λαίμαργα η ίδια φαγανα, η ίδια τσαπα που σκάβει για κάρβουνο.
Η στάση του αστικού μένει βουβή. Εδώ και χρόνια δεν έρχεται αστικό. Αλλά αυτή περιμένει…. Σπίτια που γεννήθηκε ο έρωτας, σπίτια που γεννήθηκαν παιδιά, σπίτια που ξεπροβοδισαν νεκρούς… Έρημα…. 
Η εκκλησία κι αυτή σιωπηλή. Πόσες Αναστασεις χόρτασε να βλέπει κόσμο. Πόσες γιορτές, πόσους γάμους, βαφτίσια, κηδείες… 
Πιο κάτω ένα πρατήριο άρτου. Του επιουσιου. Και πιο μέσα, σε πείσμα των πάντων, μια φωτογραφία στον τοίχο. Προσπαθώ να καταλάβω αν είναι η Μαρινελλα με τον Καζαντζίδη.. Μάλλον είναι. Αλλά κι αν δεν είναι, θαρρείς κι ακούς το » Νυχτερίδες κι αράχνες »… 
Σπίτια που βλέπεις σκαμμενο τον τοίχο θαρρείς και πήρε ξωφαλτσα η τσαπα που σκάβει για κάρβουνο. Το σπίτι της κυρά Ζωής της Καραστουγιαννη που πρώτα έφυγε αυτή από τη ζωή και τώρα αργοπεθαίνει αυτό.
Το καφενείο του κοινοταρχη του κ. Μπάρμπα που σε κοιτάζει θαρρείς και στα παράθυρα λείπουν τα μάτια… Και πιο κάτω, περήφανο σαν κάστρο απαρτο, με τη σημαία να κυματιζει το σπίτι του Βάσου του Χαιτα. Και τα καλώδια της ΔΕΗ, πεντάγραμμο που υποκλίνεται όπως σε πένθος.
Τι μελωδία να ταιριάζει άραγε… Φεύγω και χωρίς να έχω καταγωγή από το χωριό έχω γίνει κομμάτια… Και τα σκυλιά ακόμα δεν με γαβγισαν… Γεια σου Μαυροπηγή.. Καραμπουρνάρ… 

ΝΘ 15/4/2018

Πηγή: e-ptolemeos.gr